...

Það hafa bara ekki verið teknar neinar myndir af fjölskyldunni síðan ég veit ekki hvenær (sem eru hæfar til birtingar) þannig að hér hanga alltaf sömu bloggfærslurnar.

Lítil í gangi annars á Istegade fyrir utan veikindi og volæði húsmóðurinnar sem er búin að næla sér í lungnabólgu. Ekki gaman. Frúin er sumsé búin að liggja uppi í sófa með hitapoka og hlusta á RUV 1 síðustu daga og móka. Þrusugóð dagskrá samt verður að viðurkennast.

Lungnabólgan og vandræði og vinnutap vegna hennar gjaldfærist á matjurtagarðinn þar sem frúin var að bisa við að flokka kartöfflur og koma þeim í geymslu hjá tengda-afa og ömmu þegar hún forskalaðist (eða forkelaðist fyrir þá sem sáu ekki Sódómu). Karöfflurnar, eru samt bara asskoti flottar; bláar, svartar og í fleiri litum, verða því dýrari og dýrari eftir því sem líður á þessi veikindi. Það er eins gott að neytendur þeirra átti sig á því striti, svita og tárum sem hafa farið í framleiðslu þeirra.

Það hefur því ekki verið sett í þvottavél á heimilinu síðan áður en hjónin brugðu sér til Boston og heimilið er allt í niðurníðslu. Sunnudagsmaturinn um daginn var bollasúpa. Lagningin í rúst og börnin sjálfala.

Bóndinn er eins og hans er von og vísa einhvers staðar í útlöndum. Þegar granni einn spurði hvar maðurinn væri núna gat frúin, sem var í hitamóki og veikluvolæði, engan vegin munað hvar hann væri. Hann fer sínar eigin leiðir og skilar sér svo yfirleitt heim á tilsettum tíma.