...

Jæja, frúin hefur ekkert verið að kafna úr ritgleði að undanförnu. Sosum litið að frétta úr kotinu. Kiðin stækka og læra meiri stæla. Foreldrarnir reyna að hafa stjórn á þeim og halda einhverri reglu á lífinu. Til að brjóta upp hversdaginn var samt farið í Selvík í dymbilvikunni þar sem reynt var að slaka á eins og kostur er (miðað við það að bóndinn tók 2007 stílinn á fríið og var í símanum ALLAN tímann fyrir utan smá pásur sem hann tók til að sinna gestum sem bar að garði en það voru Hlyngerðingar og Fagrir kinnungar).
Hérna er Elín Helga í góðu stuði. Það er miklu meira gaman að fíflast og henda dótinu sínu á gólfið heldur en að borða matinn sinn. Daman er ekki fyrr búin í 7 mánaða skoðun þegar hún á að fara í 8 mánaða skoðun á næstunni. Hún stækkar og styrkist eins og égveitekkihvað og er sífellt að læra ný trikk.
Hérna er syfjaðar stelpur á páskadagsmorgun. Loksins búnar að finna eggin eftir langa og stranga leit og tilbúnar í át dagsins. Fjölskyldan fór venju samkvæmt í hádegismatarboð og kvöldmatarboð og fór létt með að hamra framan í sig hinum ýmsu réttum, steikum, kökum, gúmmulaði og súkkulaði stanslaust í 12 klst.
Hér er fjölskyldan með vinafólki í nágrenni Akureyrar um daginn. Þarna var farið á vélsleða, hangið í slöngum og farið á stiga-sleða. Stelpurnar elska Akureyri og Kata var farin að plana framtíð fjölskyldunnar fyrir norðan en daman ætlaði að flytja frá Austurgötu í Austurbyggð og búa þar í næsta húsi við Katrínu og Sesar.

Já, svona er nú það.

Svona litu þær systur út áður en þær fóru af stað í skólann á öskudagsmorgunn. Þremur mínútum eftir að bjallan hringdi út var Inga mætt á tröppurnar með vinkonurnar og vantaði stóra poka til að fara með niður í bæ. Þegar þær voru svo sóttar upp á Skalla seinnipartinn voru pokarnir úttroðnir af slikkeríi sem ætti að endast í svona 30 laugardaga. Gróðanum var svo skipt með litlu systur sem ekki sníkti neitt sjálf. Engir öskupokar - engar pirraðar kellíngar til að hengja þá á - allir bara voða jollí og tóku þátt í þessari nammihátíð. Meira að segja húsmóðirin bráðnaði þegar þrír ungir sveinar sungu "Út um græna grundu" á tröppunum.
Elín fékk líka að fara í búning og fílaði það vel að vera grís.
Kata var hins vegar ekki alveg að fíla jóðlaradreginn þannig að hún skipti um galla áður en hún fór niður í bæ og í bíó.

Það er ekki hægt að segja að þetta barn sé neitt illa haldið af næringarskorti. Stúlkunni virðist líða alveg sæmilega vel á brjósti og svo er hún aðeins farin að smakka graut, bragðlausan graut sem bragðast eins og ekkert en henni virðist líka sæmilega vel við. Fyrstu kynni af sætum kartöfflum, rófu, epli og peru voru hins vegar mjög óyndisleg miðað við gretturnar sem komu fram á eymingja stúlkunni. Húsmóðirin ætlar að reyna að ná einni slíkri grettu á mynd við fyrsta tækifæri.
Já, hún er sæt þessi stelpa.
Kata við Garðsskagavita um daginn.

Jæja, nú er Elín búin að fara í fimm mánaða skoðun. Hér eru því birtar nýjustu tölur frá Heilsugæslustöðinni Sólvangi:

Daman er orðin 67,5 sm löng og í gær mældist hún 7.895 gr. að þyngd. Allt virðist í stakasta lagi og hún þroskast á ljóshraða. Að vísu er hún ekkert að eyða of mikilli orku í að reyna að velta sér og ekki getur hún setið sjálf í lengur en ca. 2 sek. En fyrir framkomu, hegðun og almenn krúttheit fær hún dúse points. Það er allavega álit okkar hér í kotinu.

Obbobbobb. Frúin gleymdi alveg að blogga um jólin, skipulag og skraut, bakstur og boð, mat og mannfagnaði. Var of upptekin ofan í að hamra í sig rjóma, smjöri og steikum og hitta fullt af fólki og frændgarði.


Hérna eru hjónin huggulegu á morðgátu-mannfagnaði sem haldinn var á Austurgötunni.
Voila! Uppstilling dauðans. Mjög húsfrúarlegt að birta svona mont-mynd af fyrirmyndarbörnunum.

Hér er hann Flóki í heimsókn með eigendum sínum Unnari og Atla. Flóki er af ég-veit-ekki-hvað tegund og alveg massasætur. Það má segja að gæludýra-pressan á heimilinu hafi aukist nett mikið við þessa viðbót á Álfaskeiðið enda engan vegin sanngjarnt að Fögrukinnarsystur eigi labradorinn Töru (og einu sinni meira að segja tvo hunda + ketti) og Álfaskeiðsbræður hund + ýmis konar tilraunadýr í fiskabúri. Já gæðum heimsins er greinilega mjög svo misskipt.

Eftir miklar vangaveltur og viðhættanir var ákveðið að stúlkan skyldi heita Elín Helga og var hún skírð til kristinnar kirkju af sr. Sigríði 30. nóv sl. Þá er ekki hægt að skipta meira um skoðun og öll hin nöfnin farin down the drain. Elín er sumsé út í loftið en Helga var amma húsmóðurinnar. Stúlkan stóð sig með stakri prýði og var eins og hugur manns allan daginn - enda sosum ekki við öðru að búast.
Ingibjörg fékk það hlutverk að segja söfnuðinum nafnið en Katrín var kerta-stúlka dagsins (gæti það e.t.v. verið ávísun á Oroblu-stúlka framtíðarinnar eða kannski Séð og heyrt stúlkan???? - innskot húsmóður). Þó að við fyrstu heyrn hafi Katrínu fundist þetta heldur asnalegt nafn þá venst það ótrúlega vel.

Ragnar og amma Ólöf voru vottar og munu þau sjá um að tryggja stúlkunni kristilega leiðsögn í framtíðinni. Já sálarheill barnsins er í þeirra höndum - sem er nú alls ekki svo slæmt.

Húsmóðirin nennir ekki að birta myndir af öllum gamlingjunum í veislunni heldur smellir hér inn mynd af systrum og systrabörnum stúlkunnar. Atli var þó fjarri góðu gamni því hann var á sama tíma að vinna Íslandsmeistaratitil í skylmingum. Þarna sannast að með því að leyfa börnum að nota sverð, spjót (sem sumir vilja flokka sem ofbeldisleikföng) er maður bókstaflega að hvetja börn til íþróttalegra stórvirkja.

Hér eru Fögrukinnarsystur í vöffluheimsókn. Það verður að segjast að það er töluverður munur á því sem fröken Emelía (8 m) getur og kann og því sem litla rækjan okkar (2 m)getur. Það reynist henni (þ.e. okkar dömu) t.d. fremur erfitt að halda þessum risavaxna haus uppi. Nú standa yfir þrotlausar hálsæfingar - sem eru ekki alltaf mjög skemmtilegar. Svo eru þroskaleikföngin hrist framan við hana í tíma og ótíma. Stóru systurnar sjá aðallega um það.
Eftir hálft ár stefnum við að því að hún geti gengið afturábak, farið heljarstökk með tvöfaldri þyrluskrúfu og svo verður hún að sjálfsögðu altalandi á serbó-króatísku og víetnömsku.

Nú er frúin á Austurgötunni orðin hagsýn húsmóðir og velur nú helst allt íslenzkt. Það er bakað hægri vinstri, uppskera garðsins nýtt og nú síðast eldaði hún lambahjörtu. Hjörtun brögðuðust afar vel með rjómasósu og sultu og voru húsráðendur í skýjunum yfir því hve svona dýrleg máltíð kostaði lítið. Á meðan runnu kjúklingabringurnar og salatpokinn út í ískápnum og það gerðu fleiri matvæli sem týndust á bak við allan þjóðræknis- og sparnaðarmatinn.
Til að spilla ekki rjómahálfpotti að óþörfu brá húsmóðirin á það ráð að baka vöfflur -Vilko-vöfflur að sjálfsögðu. Maður vill nú ekki ræna störfum frá fólki með því að blanda deigið sjálfur. Á myndinni sést hvernig Ingibjörg sýnir hagsýna hugsun og sparar rafmagn með því að þeyta rjómann í höndunum með hand-handþeytara frá langömmu sinni.

Smelli svo með einni mynd af ungbarninu.

Ónei. Þó að allt sé komið á rönguna í þjóðfélaginu þá á maður nú ennþá góða vini og yndisleg börn. Sérstaklega gott er að eiga vini sem hafa aðgang að jafn flottu sloti og Hamarskot við Álftavatn er. Alveg brilljant. Ekki spillir fyrir að þetta sómafólk kann að grilla humar og baka pönnsur.
Ekki náðist nein almennileg mynd af herra Haraldi júníor þar sem hann var alltaf of fljótur að hlaupa í burtu og ungfrú nafnlaus var sofandi alla helgina.
Nú skorum við á okkar fólk, þið vitið hver þið eruð, að notfæra sér efnahagsástandið og fjárfesta í litlu sætu sumarkoti ...... eða jafnvel stæðilegu sumarsloti.

Svona lítur litla manneskjan út núna. Orðin 6 vikna.

Ennþá öll í bólum.

Ennþá nafnlaus.

Farin að brosa og hjala.

Allt í sómanum sumsé.